Toen mijn ouders uit elkaar gingen, had mijn vader al meteen een nieuwe relatie. Hij hoopte dat ik zijn vriendin snel zou gaan ontmoeten, terwijl ik daar nog helemaal niet klaar voor was.
Als kind vond ik dat erg lastig. Ik begreep mijn vader heus wel, maar hij zat in een totaal andere fase dan ik. Voor hem was de scheiding grotendeels een bevrijding, voor mij een klap in het gezicht. Achttien jaar lang groeide ik op in een liefdevol gezin. Een gezin dat abrupt uiteen viel.
Dankzij gesprekken met de psycholoog leerde ik om voor mezelf op te komen. Om eerst aan mijn eigen verwerking te beginnen, voordat ik het nieuwe leven van mijn vader ging ontdekken. Ik zei tegen hem dat ik tijd voor mezelf wilde en niet wist hoelang dit ging duren. Gelukkig gaf hij me die tijd, hoe graag hij ook zijn nieuwe vriendin aan mij wilde voorstellen.
Toen het moment aanbrak dat het goed voelde om haar te gaan ontmoeten, voelde ik me sterker in mijn schoenen dan daarvoor. Ik voelde dat ik écht interesse in haar kon tonen, in plaats van als een boer met kiespijn die het puur voor zijn vader doet, omdat hij erom vraagt. En daar ben ik enorm blij om, nog steeds.
Ik heb nu, járen later, een goede band met zowel mijn vader als zijn vriendin. Omdat we elkaar oprecht wilden leren kennen. En omdat mijn vader ook tijd vrijmaakt voor avonden alleen met mij (en mijn broertje). Even quality time één op één, zoals vroeger, van vader tot zoon.
Alleen als je als kind de tijd krijgt om te wennen aan nieuwe situaties en als hier begrip voor wordt getoond door je ouders, dan pas kan je de volgende stap zetten. Want hoewel het even kan duren en je als ouder dus behoorlijk wat geduld moet hebben; het betaalt zich aan het einde van de rit uit. Bovendien wil ieder kind weten wie zijn vader of moeder zo gelukkig maakt.
Yannick La Gordt Dillié (27)
Actief bij Stichting Villa Pinedo
Klik hier voor de website
Klik hier voor de website