Maar deze periode is ook meteen de periode waarin ik het
meest terugdenk aan de scheiding van mijn ouders. Ik herinner me kerst met de
familie. De héle familie. Dat is voor mij al weer bijna tien jaar geleden. Toen
reden we nog als gezin ’s avonds laat terug naar huis. Mijn vader, mijn moeder,
mijn broertje en ik. Door het besneeuwde landschap, met ‘Driving Home for
Christmas’ op de achtergrond. Het gaf een ultiem familiegevoel. Een gevoel van
samenzijn, van onlosmakelijke verbondenheid.
Nu de feestdagen er weer aan komen, denk ik altijd even
terug aan die momenten. Hoewel het elk jaar weer iets langer geleden is, blijven
die herinneringen nog even levend als voorheen. En ook al doet het inmiddels
geen pijn meer dat mijn ouders niet meer samen zijn, de impact die de scheiding
heeft gehad vergeet ik nooit.
Dit jaar vier ik ook weer de feestdagen. Natuurlijk vier ik
ze. Maar wel met een ander gevoel van vroeger. Toen met het gevoel dat ‘het
gezin’ altijd zou blijven bestaan, dat het iets eeuwigs was. Dat als mensen van
elkaar houden, er nooit iets mis kan gaan. Nu met het gevoel dat niets voor
altijd is. Dat dingen zomaar kunnen veranderen, ook als je het niet verwacht. Dat
mensen soms hun eigen weg gaan.
Mijn ouders zien elkaar nooit meer en binnen de familie is
er veel gebeurd waardoor we niet meer allemaal samen zijn. De feestdagen zijn
in al die jaren extreem veranderd voor me. En toch geniet ik er meer van dan
ooit. Juist omdat ik weet dat alles morgen weer anders kan zijn.
Yannick La Gordt
Dillié (27)