Voor jullie kinderen verandert er veel na de scheiding: hun thuis zal nooit meer hetzelfde zijn. Na de scheiding wonen jullie in afzonderlijke huizen en zullen niet meer tegelijkertijd de zorg over de kinderen dragen. Hoe ga je hier mee om? Met andere woorden: hoe verdelen jullie de zorg na de scheiding? Deze verdeling leg je vast in een ouderschapsplan.
Sinds 2009 is het wettelijk verplicht om een ouderschapsplan op te stellen bij een echtscheiding. Dit geldt ook wanneer je als samenwoners uit elkaar gaat.
In het ouderschapsplan leg je de afspraken vast over de zorgverdeling en opvoeding van je kind. Het ouderlijk gezag blijft na een scheiding bijna altijd ongewijzigd bestaan. Als er één ouder het gezag heeft, maak je ook afspraken over de omgangsregeling. Daarnaast maak je afspraken hoe de informatieoverdracht over ontwikkeling van jullie kind gebeurt en over de verdeling van de kosten van verzorging en opvoeding. Kortom: in een ouderschapsplan staan álle afspraken.
De praktijk leert dat bij het opstellen van een ouderschapsplan een mediator eigenlijk onmisbaar is. De periode van de scheiding is vaak een zeer emotionele periode en er zijn erg veel zaken die geregeld moeten worden. Hierdoor loop je de kans dat je afspraken maakt waar je later spijt van krijgt.
Als ouder wil je graag allebei de zorg voor de kinderen dragen en stel je de belangen van jullie kind centraal. Je moet je afvragen of je in de situatie waarin je verkeert, de belangen van het kind zuiver in beeld hebt. Een mediator kan je hier heel goed bij helpen.
Je wilt toch later graag van je kinderen horen, dat jullie als ouders bij de scheiding goed rekening met ze hebben gehouden? En jullie eigen belangen daarvoor ondergeschikt hebben gemaakt? Dat zij er, ondanks de vervelende periode, goed op kunnen terugkijken?